Het leven doet soms pijn. Hoewel we meestal ons best doen dit te vermijden of af te kopen kunnen we er niet om heen. Soms worden we keihard bij de lurven gepakt. Je wordt ziek of je liefste blijkt ineens naast het leven met jou nog een heel ander leven te hebben. Je kind ontwikkelt zich niet zoals je zou willen. Je hebt niet te overbruggen conflicten met je ouders. En ga zo maar door. Wat is dat eigenlijk voor grap? Kom je hier op aarde en blijkt het leven niet alleen maar leuk. Blijkt dat er heel veel zaken zijn waar je liever heel hard voor wegrent. En toch is het zo. Je kunt er niet omheen.
Je wordt geboren. Daar ben je dan, op de planeet die aarde heet. Gefeliciteerd, nu gaat het beginnen.
De eerste jaren breng je door in een hele pure staat van zijn. Als je geluk hebt mag je er zijn van je omgeving en zijn ze blij met je. Als je wat minder fortuinlijk bent schikt het lot anders. Hoe dan ook, de reis van het leven is begonnen. En dan word je je wat meer bewust van je omgeving. Je krijgt langzamerhand mee wat er van je verwacht wordt en dan gebeurt er iets eigenaardigs; jouw ego wordt geboren en je ego heeft één heel groot belang: het wil overleven. Daar is niets verkeerds aan, je hebt je ego nodig om te overleven. Jij gaat geloven dat je je ego bent en dat alles wat je oppikt via de zintuigen waar is. Je merkt dat op bepaald gedrag van jou heel positief wordt gereageerd en dat ander gedrag er gewoon niet mag zijn, je wordt daarop afgestraft. Dus je gaat je best doen om er te mogen zijn, je past je aan…. Je wilt er immers mogen zijn, er bij horen, erkend worden, je bestaansrecht verwerven. En dan nog zo iets wonderlijks; je gaat er zelf radicaal in geloven. Je gaat er bijvoorbeeld heilig in geloven dat als jij nu maar altijd lief en vrolijk bent, je er mag zijn. Je koopt erkenning, je betaalt een prijs voor overleven.
Dit is niet iets vreselijks of vreemds, dit doen we allemaal. We worden geboren, zijn vergeten wie we zijn en zijn bereid de prijs te betalen om er te mogen zijn.